محمد جواد نبی زاده

شده سهم يتيمان بی‌ قراری

تمام شهر غرق سوگواری

نفهميدند غم‌های على را

پس از او کوفه ماند و شرمساری

شهادت امام علی (ع) تسلیت باد

┄┅═✼✿🪷🥋🪷✿✼═┅┄
یوم الله ۱۲ فروردین ، جلوه ای از قدرت لایزال الهی و عزم و اراده مصمم ملت فهیم ایران اسلامی است که با مجاهدت ها و ایثار خود و با انتخابی تاریخ ساز ، حکومت جمهوری اسلامی ایران را برپا نمودند.
روز جمهوری اسلامی بر تمام ایرانیان مبارک
┄┅═✼✿:bouquet:✿✼═┅┄
روابط عمومی هیئت کاراته شهرستان تفت
:globe_with_meridians:𝐉𝐨𝐢𝐧↴
┄┅═✼✿:hibiscus:✿✼═┅┄
@taftkarate
┄┅═✼✿:hibiscus:✿✼═┅┄

برگزاری آزمون کمربند در محل باشگاه شهدای نصرآباد در تاریخ شنبه یازدهم فروردین ماه ۱۴۰۳
@mjnabizadeh
#محمد_جواد_نبی_زاده
#هیئت_کاراته_تفت
#کان_ذن_ریو_یزد
#کان_ذن_ریو
#کاراته_تفت
#کاراته_کنترلی
#کاراته_نصرآباد
#کاراته_یزد
#کاراته
#ایران
#یزد
#تفت
#نصرآباد
#فراشاه

آرم سبک کان ذن ریو

کان‌ذن‌ریُو یکی از سبک‌های کنترلی کاراته است. این سبک یکی از سبک‌های ایرانی کاراته‌ است که به جهت قدمت فعالیت آن توسط فدراسیون کاراته ایران به رسمیت شناخته می‌شود. بنیان‌گذار این سبک در ایران، زنده یاد فرهاد وارسته نام دارد که وی تنها ایرانی دارای کمربند مشکی دان ۱۰ در کاراته بود. , وب سایت رسمی انجمن این سبک در آدرس www.kanzenryu.ir می‌باشد .

در حال حاضر استاد جمشید سلیمی دارنده کمربند مشکی دان 10 کاراته مسئولیت این سبک را به عهده دارند.

استاد جلال بهنیا نایب رئیس و رئیس کمیته فنی سبک هستند.

دبیر سبک کان ذن ریو دکتر مجید دزاشیبی می باشد.

ترتیب رتبه کمربندها

ترتیب کمربندها در این سبک به شرح زیر است: سفید، زرد، نارنجی، سبز، آبی، قهوه‌ای و مشکی.

نحوه ابداع سبک کان ذن ریو

کان ذن ریو اساساً تکامل و ترکیب سه سبک اصلی کاراته است: Shorinji Ryu - توسط Kori Hisataka و وادو-ریو - توسط H. Ohtsuka و Go-Jyu-Ryu - توسط G. Yamaguchi تأسیس شده‌اند. ترکیبی از این سه سبک است که Kan-Zen-Ryu را می‌سازد.

امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب (۱۳ رجب سال ۲۳ قبل از هجرت – ۲۱ رمضان سال ۴۰ق)، امام اول همهٔ مذاهب شیعه، صحابی، راوی، کاتب وحی و چهارمین خلیفه از خلفای راشدین نزد اهل سنت است. وی پسرعمو و داماد پیامبر اکرم(ص)، همسر حضرت فاطمه(س)، پدر و جدِّ یازده امام شیعه است. پدر او ابوطالب و مادرش فاطمه بنت اسد بوده است. به گفته مورخان شیعه و بسیاری از علمای اهل سنت، در کعبه زاده شد و نخستین مردی بود که به پیامبراسلام(ص) ایمان آورد. از نظر شیعه، علی(ع) به فرمان خدا و تصریح پیامبر(ص)، جانشین بلافصل رسول خدا(ص) است.

چگونگى ضربت خوردن حضرت علی(علیه‎السلام) در نوشته تاریخ‎نویسان پیشین یکسان نیست. در حالى که طبرى و ابن سعد و دیگران نوشته‏ اند: «چون (حضرت علی علیه السلام) از سایبانى که به مسجد مى‏ رسد، بیرون شد، ابن ملجم او را ضربت زد.» یعقوبى که تاریخ او پیش از اینان نوشته شده گوید: «پسر ملجم از سوراخى که در دیوار مسجد بود، شمشیر بر سر او زد.» اما نوشته ابن اعثم که هم عصر طبرى است، با نوشته آنان مخالف است و با آنچه میان شیعیان مشهور است مطابق مى‏ باشد. وى چنین مى‏ نویسد:

«پسر ملجم شمشیر خود را برداشت و به مسجد آمد و میان خفتگان افتاد. على(علیه‎السلام) اذان گفت و داخل مسجد شد و خفتگان را بیدار مى‏ کرد، سپس به محراب رفت و ایستاد و نماز را آغاز کرد ، به رکوع، و سپس به سجده رفت. چون سر از سجده نخست برداشت، ابن ملجم او را ضربت زد و ضربت او بر جاى ضربتى که عمرو پسر عبدود در جنگ خندق بدو زده بود آمد. ابن ملجم گریخت و على در محراب افتاد و مردم بانگ برآوردند امیرمؤمنان کشته شد.»(۱)

بلاذرى به روایت خود از حسن بن بزیع آرد: «چون پسر ملجم او را ضربت زد گفت: فزت و رب الکعبه و آخرین سخن او این آیه بود. «و من‏ یعمل مثقال ذره خیراً یره و من یعمل مثقال ذره شراً یره.»(۲)

روایت‎هاى شیعى و برخى از روایت‎هاى اهل سنت نیز با آنچه ابن اعثم نوشته مطابقت دارد.

بهرحال امام را از مسجد به خانه بردند. دیرى نگذشت که قاتل را دستگیر کرده و نزد او آوردند. بدو فرمود:

ـ «پسر ملجمى؟»

ـ «آرى!»

ـ «حسن او را سیر کن و استوار ببند! اگر مُردم او را نزد من بفرست تا در پیشگاه خدا با او خصمى کنم و اگر زنده ماندم یا مى‏ بخشم یا قصاص مى‏ کنم.»

ابن سعد نوشته است امام فرمود:

ـ «بدو خوراک نیکو دهید و در جاى نرمش بیارمانید.» و هم او نوشته است روزى که على مردم را براى بیعت مى‏ خواند ابن ملجم دوبار براى بیعت پیش آمد و على او را راند سپس فرمود از پیغمبر شنیدم او ریش مرا از خون سرم رنگین خواهد کرد. امام در آخرین لحظه‏ هاى زندگى فرزندان خود را خواست و به آنها چنین وصیت کرد:

«شما را سفارش مى ‏کنم به ترسیدن از خدا، و این که دنیا را مخواهید هر چند دنیا پى شما آید. و دریغ مخورید بر چیزى از آن که به دستتان نیاید و حق را بگویید، و براى پاداش ‏[آن جهان‏] کار کنید و با ستمکار در پیکار باشید و ستمدیده را یار. و شما و همه فرزندانم و کسانم و آن را که نامه من بدو رسد سفارش می‎کنم به ترس از خدا و آراستن کارها و آشتى با یکدیگر، که من از جد شما شنیدم، می‎گفت: آشتى دادن میان مردم بهتر است از نماز و روزه سالیان.»

خدا را، خدا را درباره یتیمان، آنان را گاه گرسنه و گاه سیر مدارید و نزد خود ضایعشان مگذارید. خدا را، خدا را. همسایگان را بپایید که سفارش شده پیامبر شمایند، پیوسته درباره آنان سفارش مى‏ فرمود چندان که گمان بردیم براى آنان ارثى معین خواهد نمود.

خدا را، خدا را، درباره قرآن، مبادا دیگرى بر شما پیشى گیرد در رفتار به حکم آن.

خدا را، خدا را، درباره نماز که ستون دین شماست.

خدا را خدا را در حق خانه پروردگارتان! آن را خالى مگذارید، چندانکه در این جهان ماندگارید که اگر [حرمت‏] آن را نگاه ندارید به عذاب خدا گرفتارید.

خدا را خدا را، درباره جهاد در راه خدا به مال ‎هاتان و به جان‎ هاتان و زبان‎ هاتان، بر شما باد به یکدیگر پیوستن و به هم بخشیدن. مبادا از هم، روى بگردانید و پیوند هم را بگسلانید.

امر به معروف و نهى از منکر را وامگذارید تا بدترین شما حکمرانى شما را بر دست گیرند، آنگاه دعا کنید و از شما نپذیرند. پسران عبدالمطلب! نبینم در خون مسلمانان فرو رفته‏ اید و دست‎ها را بدان آلوده، و گویید امیرمؤمنان را کشته‏ اند. بدانید جز کشنده من نباید کسى به خون من کشته شود.

بنگرید! اگر من از این ضربت او مُردم، او را تنها یک ضربت بزنید و دست و پا و دیگر اندام او را مبرید که من از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) شنیدم مى‏ فرمود: «بپرهیزید از بریدن اندام مرده، هر چند سگ دیوانه باشد.»(۳)

اندک اندک آرزوى او تحقق مى‏ یافت و بدانچه مى‏ خواست نزدیک مى ‏شد. او از دیرباز، خواهان شهادت بود و مى‏ گفت:

«خدایا بهتر از اینان را نصیب من دار و بدتر از مرا بر اینان بگمار!»

على(علیه‎السلام) به لقاء حق رسید و عدالت، نگاهبان امین و بر پا دارنده مجاهد خود را از دست داد، و بى‏یاور ماند. ستمبارگان از هر سو دست به حریم آن گشودند و به اندازه توان خود اندک اندک از آن ربودند، چندانکه چیزى از آن بر جاى نماند. آنگاه ستم را بر جایش نشاندند و همچنان جاى خود را می‎دارد تا خدا کى خواهد که زمین پر از عدل و داد شود، از آن پس که پر از ستم و جور شده است.

چون على(علیه‎السلام) را به خاک سپردند. امام حسن(علیه‎السلام) به منبر رفت و گفت:

«مردم! مردى از میان شما رفت که از پیشینیان و پسینیان کسى به رتبه او نخواهد رسید. رسول الله پرچم را بدو می‎داد و به رزم گاهش می‎فرستاد و جز با پیروزى باز نمى ‏گشت. جبرئیل از سوى راست او بود و میکائیل از سوى چپش. جز هفتصد درهم چیزى به جاى ننهاد و مى‏ خواست با آن خادم بخرد.»(۴)

جز وصیت کوتاهى که نوشته شد، از امام وصیت‏هاى دیگرى نیز در سندهاى قدیمى دیده مى‏ شود. برخى از آنها را پیش از ضربت خوردن فرموده و برخى را پس از آن که متوجه دیدار خدا گردید.

پى‏ نوشت‎:

۱. تاریخ ابن اعثم، ج ۴، ص ۱۴۰ـ ۱۳۹ .

۲. انساب الاشراف، ص ۴۹۹ .

۳. نامه ۴۷ .

۴. طبقات، ج ۳، ص ۲۶ .

وقتی که با نان و نمک افطار می کرد

انگار که با فاطمه دیدار می کرد

هی شیر را از پیش خود می زد کنار و

هی دخترش با چشم تر اصرار می کرد

در آسمان انگار چیزی تازه می دید

با اشک دیده چشم را خونبار می کرد

درخاطرش پیراهنی پر ماجرا داشت

که این جهان را برسرش آوار می کرد

امشب ز شبهای دگر مظلوم تر بود

این را اذان، وقت سحر اقرار می کرد

دنیا برایش صحنه ای پر زغم داشت

که هر سحر را مثل شام تار می کرد

این پیرمردی که غرورش را شکستند

انا الیه راجعون تکرار می کرد

دلتنگ محسن بود این شبهای آخر

گریه به پهلو و در و دیوار می کرد

قلاب در وقتی که بوسه زد به شالش

یاد غلاف و زخم دست یار می کرد

از بسکه دلتنگ نگاه همسرش بود

او ابن ملجم را خودش بیدار می کرد

همراه زینب دخترش محراب کوفه

گریه برای حیدر کرار می کرد

اولین جلسه تمرین سال ۱۴۰۳ سبک کان ذن ریو کاراته استان یزد در عصر روز سه شنبه هفتم فروردین و مصادف با میلاد کریم اهلبیت، حضرت امام حسن مجتبی علیه اسلام در محل باشگاه شهدای نصرآباد برگزار شد.
در اولین جلسه تمرین کمربند یکی از هنرجویان بسته شد و حکم کمربند او نیز اهدا گردید.
مرور تکنیک های دست و دفاع و یکسان سازی کاتاها یکی از برنامه های این استاژ و برنامه تمرینی بود.
┄┅═✼✿:bouquet:✿✼═┅┄
روابط عمومی سبک کان ذن ریو کاراته استان یزد
:globe_with_meridians:𝐉𝐨𝐢𝐧↴
┄┅═✼✿:hibiscus:✿✼═┅┄
@kanzenryu
┄┅═✼✿:hibiscus:✿✼═┅┄